Ακρινή πολιτεία –

Το χρονικό και τα παραμύθια δείχνουν ωσάν να πορεύονται σε δρόμους παράλληλους. Ωσάν να έχουν κινήσει από την ίδια μεγάλη γειτονιά, και γνώριμοι, λες, από παλιά οδεύουν τώρα πλάι πλάι. Ακούνε τους ίδιους ήχους, ευφρόσυνους λυπητερούς, μοιράζονται τις ευωδιές το φως και το σκοτάδι, μοιράζονται τις φαντασιές τους, κι αναζητούν τον τρίτο συνομιλητή, τον αναγνώστη. Ο χρόνος σχεδόν προσδιορίζεται. Ο τόπος αχνοθώρητος. Οι άνθρωποί του κραυγάζουν στον πόλεμο, χορεύουν στην ειρήνη, δουλεύουν κι ερωτεύονται, μοιράζονται τους μόχθους και τους φόβους κι όποια δεινά τούς έλαχαν, ενώ αυτοί οι ξεχωριστοί της ιστορίας ορκίζονται στο βάθρο της αρετής πως αν ποτέ την περιφρονήσουν δεν θα αρνηθούν να το πληρώσουν με όποιο τίμημα.