Εμένα μου λες – Ποιήματα 1997-2016

ΠΑΤΗΣΙΑ – ΝΕΑ ΕΛΒΕΤΙΑ


Η πόλη αυτή θα λιάζεται σα θα ‘χουμε πεθάνει.

Πάντως τα τρόλεϊ, κίτρινα, τώρα κυριαρχούν
Μαζί με τα παλιά, κλειστά περίπτερα της κρίσης
Τα ταχυδρομικά κουτιά και τα ταξί.

Λοιπόν, στο Τέρμα του “11” οι οδηγοί καπνίζουν
Μιλάν στο κινητό και πίνουν κόκα κόλα περιμένοντας
Μετανάστες, γριές, νοικοκυρές, πρεζόνια
Και κάτι ξεχασμένους συνταξιούχους, κουστουμάτους
Που δεν παρέλειψαν καν τα γιλέκα τους- μα εντελώς ’50
Να πει ο σταθμάρχης “Φύγε” για την άλλη άκρη της πόλης
Κατά τα μελαγχολικά τα καφενεία Κουλών ή Κονοστάσι
Το Ντάνκαν, του Τζελέπη και το Λόφο Γερμανού
(Αχ ΛαδομάταΛαδομάτα, “δεν έβλεπα το νόημα τότε”).

Στα τρόλεϊ, στον ηλεκτρικό, στα λεωφορεία-
Ποτέ δε νοιάστηκα για καλοπέραση και λούσα.