Διαρκής επανάσταση και τρίτος κόσμος –

Η επανέκδοση του κλασικού κειμένου του Τόνι Κλιφ (1963), που κρατάτε στα χέρια σας, γίνεται την άνοιξη του 2011 και αυτό δεν είναι μια τυχαία επιλογή. Το 2011 είναι η χρονιά της επιστροφής της επανάστασης στις αραβικές χώρες. Καθεστώτα του λεγόμενου “Τρίτου Κόσμου” που παρέμεναν ακλόνητα για δεκαετίες ανατράπηκαν σε λίγες βδομάδες. Οι κοινωνικές δυνάμεις που ξεδιπλώθηκαν στη διάρκεια της επαναστατικής διαδικασίας αποδείχθηκαν πολύ ισχυρότερες από τους στρατούς, τις αστυνομίες και τους παρακρατικούς μηχανισμούς.

Πώς, όμως, από τους “Ελεύθερους Αξιωματικούς” του Νάσερ στην Αίγυπτο, το αντάρτικο του Φιντέλ και του Τσε στην Κούβα, το λαϊκό αγροτικό στρατό του Μάο στην Κίνα, φτάσαμε στα σημερινά καθεστώτα; Για την ακρίβεια, τι χαρακτήρα είχαν τα καθεστώτα που προέκυψαν από τα εθνικοαπελευθερωτικά και αντιμπεριαλιστικά κινήματα των δεκαετιών του ’50 και του ’60;

Η εργατική τάξη είναι πιο πολυάριθμη και πιο ισχυρή σήμερα σε όλο τον κόσμο. Όμως αυτό από μόνο του δεν μπορεί να καθορίσει την έκβαση της μάχης. Η σημαντικότερη επισήμανση του Τόνι Κλιφ, καθώς εμβαθύνει πάνω στη Διαρκή Επανάσταση του Τρότσκι ασκώντας κριτική σε κάποιες πλευρές της, είναι ότι η επαναστατική διαδικασία σε μια περιφερειακή χώρα μπορεί να οδηγήσει στο σοσιαλισμό μόνο αν η εργατική τάξη καταφέρει να μπει επικεφαλής της επανάστασης.