τι ειρωνεία χρόνε κι αυτή εμείς να είμαστε ελάχιστοι κι Εσύ να λιγοστεύεις
————————————————
παντού δρομάκια αδίστακτα να βγάζουν καρφί στο κορμί της
—————————————————–
ετούτη η σελίδα ας μείνει λευκή
δεν αρκούν οι σκοτούρες μας
πρέπει σώνει και καλά να κάνουμε λογοτεχνία;