Ποιήματα (1961-1991) –

Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ

Αύριο, αύριο μου λες κι όχι απόψε.
Αύριο, αύριο, και πότε θα έλθει το αύριο;
Περιμένω με αγωνία
σα μου λες “όχι”, αυτό σημαίνει “ναι”
και σα μου λες “ναι”, αυτό σημαίνει “όχι”
Ξέρω την πονηριά σου αυτή
η μακρινή Πριγκηπέσσα μου!
Από καιρό συνήθισα σ’ αυτή,
αλλ’ η νύχτα είναι μακριά.
Η νύχτα χωρίς ύπνο, χωρίς φεγγάρι
η νύχτα της ανησυχίας και της αϋπνίας
η νύχτα χωρίς όνειρα και οράματα.
Αγρυπνώ και ακούω πολύ κουρασμένος
ξαπλωμένος στο στενό κρεββάτι μου
ακούω πως περνούν τα τραίνα