Μέσα στα όμικρον του ονείρου –

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Δίφορη γέννα
Των ονείρων
Από το φως
Που κάρπισε εντός μου

Όλη τη νύχτα
Ευλογημένος τόπος
Να ξαπλώνει μέσα μου
Το κορμί της

Στου αναπαμού
Τη γλυκερή αγκάλη
Τον έρωτα τον πρώτο ν’ αναζητώ

Λουλούδια να σπέρνω
Ευωδιαστά
Γύρω από τις ανάσες τις πρώτες
Του αηδονιού
Πριν κελαηδήσει

Κάπου αντηχούν
Ανάμεσα στους τοίχους
Τα φιλιά μας
Σαν κωδωνοκρουσίες συμπαντικές

Ν’ ανηφορίζουν ώς το τέλος του ονείρου