DAVID CARSON: ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Τι το τόσο ιδιαίτερο έχει η δουλειά του Carson ώστε έχει κάνει όλο τον κόσμο ανάστατο; Λίγοι θα αμφισβητήσουν ότι η δουλειά του για το περιοδικό Ray Gun (η συνεργασία τους σταμάτησε το 1995) είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό δείγμα γραφιστικής της δεκαετιάς που τελειώνει. Βίαια, άγρια, πετσοκομμένη, “πρωτοποριακή”… Η αισθητική της εικόνας που εφάρμοσε στο Ray Gun δημιούργησε τρομερό πρόβλημα στο να την περιγράψουν. Ο (φιλοσοφικός και αρχιτεκτονικός) όρος αποδόμηση ανασύρθηκε για να τους δώσει όνομα. Ο ίδιος αρνείται να τον αποδεχτεί. Και τελικά, αυτός ο (σχεδόν) αυτοδίδακτος άνθρωπος από που επηρεάστηκε; Σε τι θεό πιστεύει; Αυτό που λίγο πολύ έκανε ο David Carson ήταν να πετάξει στα σκουπίδια τις συμβάσεις του περιοδικού τύπου και να δημιουργήσει σχεδιασμό στα όρια της οπτικής κουλτούρας μας. Πολλά πράγματα έμειναν απαράλλαχτα στην τυπογραφία για δεκαετίες (για αιώνες) όπως οι στήλες, οι τίτλοι, οι υπότιτλοι, το όνομα του συγγραφέα, το ορθογώνιο σχήμα των βιβλίων και περιοδικών, η βιβλιοδεσία… Όμως τα πράγματα αλλάζουν. Ο κόσμος διαβάζει λιγότερο σήμερα. Νέες γενιές διαμορφώνονται, οι οποίες έχουν όλο και λιγότερο σχέση με το κείμενο, έχοντας παράλληλα περισσότερη με την εικόνα, τη μουσική και τις interactive καταστάσεις όπου απαιτούνται ενεργά αντανακλαστικά και οι οποίες γενιές φαίνονται πολύ πιο θετικές σε οπτικές και επικοινωνιακές καινοτομίες απ” ότι οι προκάτοχες τους. Ο ίδιος ο Carson επιμένει ότι τα άτομα που έχουν μεγαλώσει με το MTV, τα computers και τα videogames έχουν την τάση να δέχονται πληροφορίες διαφορετικά – σε κομματάκια. Τους τραβάει περισσότερο κάτι οπτικά παιχνιδιάρικο και προκλητικό. Οι αναγνώστες του πρέπει να παιδευτούν λίγο παραπάνω για να καταλάβουν σε τι αναφέρεται κάθε άρθρο του περιοδικού. Κάποιος έπρεπε να το είχε κάνει. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)