(Δε) μιλάς –

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η ιστορία της Λίντα. Μου την εμπιστεύτηκε αποσπασματικά κατά τη διάρκεια τριών συναντήσεών μας. Η Λίντα μου μιλούσε χωρίς να ξέρει πως κάποτε θα γίνει βιβλίο. Ούτε κι εγώ το ήξερα. Ως βίωμα αυτό το κείμενο ανήκει στη Λίντα. Από τις δυο μας μόνο εκείνη γνωρίζει. Είναι η γυναίκα που έδρασε και που τα γεγονότα έδρασαν πάνω της. Η Λίντα έπλασε την αφήγησή τους. Η καταγραφή τους είναι αποτέλεσμα της συνάντησής μας. Η συγκεκριμένη αφηγηματική μορφή είναι η συμβολή μου σε αυτό που πέρα από βίωμα είναι και κείμενο. Στη φωνή της Λίντα η μαρτυρία συναντά το σώμα, το χρώμα, το φύλο, την καταγωγή και τη γλώσσα.
Η αφήγησή της μπλέκει τις διαδρομές και τα υποκείμενα, δίνοντας υπόσταση στις μικρές ιστορίες που ενυπάρχουν στη μεγαλύτερη. Η φωνή παραμένει πάντα αυτή της Λίντα. Η μορφή που ντύθηκε η φωνή αυτή τολμώ να πω πως είναι κοινή. Δική μας. Στις συναντήσεις μας μία γυναίκα μιλούσε σε μια άλλη – και ίσως, μέσα σε όλες τις διαφορές και πάνω από αυτές, αυτό να έχει -εδώ- μια κάποια σημασία. Ευχαριστώ τη Λίντα από καρδιάς που μου μίλησε. Το βιβλίο αυτό είναι το δώρο μου για εκείνη.