Ο συγγραφέας στη μελέτη αυτή επιχειρεί τη σύγκριση της ελεύθερης με την κατεχόμενη Κύπρο, με φόντο τη συνέχεια της τουρκικής κατοχής από το 1974. Στο ελεύθερο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον παλμό δίνει το “οικονομικό θαύμα” και ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της κοινωνικής ζωής, προπάντων η είσοδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο τουρκοκατεχόμενο τμήμα, ελλείμματα δημοκρατίας, κοινωνικής συνοχής, πολιτισμού και εξάρτηση από την Τουρκία προκάλεσαν τις διαδηλώσεις για την επανένωση της Κύπρου και την ενσωμάτωση στην Ευρώπη.
Από τη μια, περίπου 60.000 Τουρκοκύπριοι απέκτησαν διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά τις 23.4.2003. Από την άλλη, 43.000 Τούρκοι στρατιώτες και 122.000 έποικοι βρίσκονται στα κατεχόμενα εδάφη.
Η παρουσία αυτών βάρυνε στη διαμόρφωση των διαδοχικών εκδοχών του “Σχεδίου Ανάν”. Αλλά προκάλεσε και την απόρριψη του Σχεδίου στο δημοψήφισμα των Ελληνοκυπρίων, διότι αποτύγχανε να δημιουργήσει ειρηνική, δημοκρατική και προπαντώς βιώσιμη λύση. Στο όνομα ενός “αβέβαιου” ενιαίου κράτους, το “Σχέδιο Ανάν” οριστικοποιούσε, νομιμοποιούσε και μονιμοποιούσε κατάφορες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελληνοκυπρίων.
Συγχρόνως, αποδυνάμωνε την “ψυχική” επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων, χωρίς την ηθική έστω δικαίωση των περίπου 200.000 Ελληνοκυπρίων θυμάτων της τουρκικής εισβολής.