Επιμένω να είμαι το σκοινί που λύνει το πλοίο στο λιμάνι –

ΚΑΛΝΤΕΡΑ

Ανιχνεύω το τοπίο
με τις πιο μικρές αισθήσεις
ατελέσφορων νεύρων
βουτηγμένο σ’ ένα πέλαγος
έναστρων μύρων

όπου ραγίζει το κορμί
σαν το γυαλί
στην έλλειψή σου.