Έρημος όπως έρωτας –

Είναι ένα καρότσι
οι ρόδες του υπόσχονται την αιώνια φυγή
ο μπροστινός τροχός τρίζει
το σπρώχνω σταθερά
βαδίζοντας στην άκρη του δρόμου
μέχρι που
ο δρόμος χάνεται
δεν υπάρχει δρόμος
δεν υπάρχει κανείς
μόνο αέρας.

Ξήλωνε
το φαρδύ ρούχο της στέρησης
με τις τεράστιες άδειες τσέπες.
Γυμνώθηκε τελείως.
Νήματα είναι τα σώματα, είπε,
να τα υφάνεις περιμένουν.


There is a cart
its wheels pledge perpetual flight
the front wheel squeaks
I push it steadily
by the side of the road
until
the road vanishes
there is no road
there is no one
only air.

She was unpicking
deprivation’s large garment
with the huge empty pockets.
She stripped to the buff.
Bodies are threads, she said,
they wait for you to weave them.