Ερωταποκρίσεις –

ΠΡΕΣΒΥΩΠΙΑ

Οι άντρες που στα μάτια τους κοιτάχτηκα
κι έγινα γυναίκα, έχουν πια πρεσβυωπία
και βλέπουν θολά τα γράμματα και τη ζωή.

Οι άντρες που από τα μαύρα μαλλιά τους
τίναξα την άμμο, τότε που τα καλοκαίρια
αργούσαν να τελειώσουν, έχουν πια γκριζάρει.

Οι άντρες που ταράζαμε με τα γέλια μας,
γυμνοί, τις φεγγαρόλουστες ακρογιαλιές,
φορούν πια κοστούμι και μιλούν χαμηλόφωνα.

Μα, σε πείσμα των καιρών, εγώ συνεχίζω
να τους αποκαλώ παιδιά κι αυτοί εμένα
κορίτσι, κι ας μην γνωριζόμαστε στ’ αλήθεια πια.