Εθνικό φιλί –

Σκέψεις βασισμένες στις σημειώσεις για το έργο

Μπορεί ένα έθνος να ερωτευτεί ένα άλλο. Τι γίνεται όταν αυτό συμβαίνει; Μπορεί ένα σώμα να κάνει σεξ με ένα άλλο σώμα ως έθνος. Τι είναι αυτό το σεξ; Μπορεί το ίδιο το έθνος να ερωτευτεί τον εαυτό του. Τι γίνεται όταν αυτό συμβαίνει; Πού και πώς δημιουργείται το ομοερωτικό; Πώς ό όμοιος έρωτας γίνεται λεσβιακός; Όταν περνάς τα σύνορα; Όταν επιστρέφεις; Όταν ενώνεις; Όταν μάχεσαι; Τι είναι σύνορα; Θα μπορούσαν να είναι συμφωνικοί ήχοι ψυχών ή σωμάτων. Θα μπορούσαν να είναι εικαστικές αποδόσεις του άναρθρου σε συμπαραγωγή με ό,τι αρθρώνεται.
Θα μπορούσαν να είναι σώματα που νοηματοδοτούνται από την αρχή σε μια θεατρική συνεργασία με τον Λόγο. Θα μπορούσαν να είναι γεωγραφικοί όροι για να γίνει κατανοητή η παράμετρος της γλώσσας, κυρίως της μητρικής. Αυτής της γλώσσας που οι λεσβίες γυναίκες ειδοποιούν και οργανικά. Ένα εγχειρίδιο ορίων που δημιουργούνται, καταλύονται, λησμονούνται, προσδιορίζονται από την αρχή. Μια αρχή εκτός και εντός αλφαβήτου. Μια αλφάβητος μάρτυρας και αρχείο συγχρόνως.

Χριστιάνα Λαμπρινίδη


From playwright’s notes:
Can a nation fall in love with another nation? What happens when it happens? Can a body fall in love with another body like a nation? Is this sex? Can a nation fall in love with itself? What happens when it happens? Where and how does the homoerotic occur? How does same love become lesbian? When you cross borders? When you return? When you become a union? What are borders? They could be symphonic sounds of bodies or souls. They could be visual depictions of the inarticulate in co-production with the articulated. They could be bodies reassigning meaning in a dramatic collaboration with discourse. They could be geographical terms for language to be understood, especially mother tongue.
This tongue-language lesbian women inform as an organ. A manual of limits: created, abolished, forgotten,
redefined. In and out of alphabets. A witness alphabet, also an archive.

Christiana Lambrinidis