Φαντάσματα –

Θα φυσήξεις και δε θα πέσω·

Συνεχίζεις να βλέπεις
κάτω από σένα
γυμνά τα γόνατά σου.

Γιατί η απορία που φυτρώνει πάντα
σκοτάδι γίνεται τη μέρα
αγκαλιά με παίρνει τη νύχτα.

Κι αυτό που ξέρω είναι αυτό που δεν ξέρω
κι αν κάποια στιγμή το ξέρω
θα συνεχίσω·
θα συνεχίσω σαν να μην το ξέρω.

Αέρα φυσούσαν τα κύματα
αίμα έσταζαν οι άκρες τους
ήρθε η ώρα του να φύγει
από μένα πίσω σε σένα.

Έρημο το όνομά μου.
Έρημο και το δικό σου.