Η καταβολή αποζημίωσης κατά τη λύση των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου –

Η παρούσα έκδοση επαναφέρει με νέα δυναμική στο προσκήνιο το ερώτημα αν, δυνάμει της ρήτρας 4 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, οφείλεται αποζημίωση απολύσεως και κατά τη λύση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, και δη αποζημίωση ισόποση και όμοια κατά τη νομική της φύση με εκείνην που οφείλεται σε περίπτωση νόμιμης εργοδοτικής καταγγελίας της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου.
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δ.Ε.Ε.), με σειρά πρόσφατων αποφάσεών του που εκδόθηκαν κατόπιν προδικαστικών ερωτημάτων προερχόμενων από ισπανικά δικαστήρια, ανέδειξε την επικαιρότητα μιας προβληματικής που είχε τεθεί ήδη προ δεκαετίας στην ελληνική θεωρία. Με την πρόσφατη αυτή νομολογία του το Δικαστήριο του Λουξεμβούργου αναζωπύρωσε και στη χώρα μας τη συζήτηση γύρω από το πεδίο εφαρμογής της ρήτρας 4 της συμφωνίας-πλαισίου και την αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων εις βάρος των εργαζομένων ορισμένου χρόνου.
Η ανάλυση των κρίσιμων αποφάσεων του Δ.Ε.Ε. αποτελεί τη βάση των αναπτύξεων που διαλαμβάνονται στη μονογραφία του Παναγιώτη Μπουμπουχερόπουλου: Για το Δ.Ε.Ε., μέτρο αντικειμενικής δικαιολόγησης της διάκρισης αποτελεί ο σκοπός του εθνικού κανόνα δικαίου που προβλέπει την καταβολή αποζημίωσης μόνο κατά τη λύση της σύμβασης αορίστου χρόνου. Έτσι, η φύση της αποζημίωσης που οφείλεται σύμφωνα με το ελληνικό εργατικό δίκαιο κατά τη νόμιμη λύση της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου είναι εκείνη που θα καθορίσει τελικά την υποχρέωση ή μη καταβολής της και κατά τη λύση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου.
Ο συγγραφέας, αναλύοντας διεξοδικά τη νομολογία τόσο του Δ.Ε.Ε. όσο και του Αρείου Πάγου και ανατρέχοντας κριτικά σε όσα έχουν γραφεί σχετικώς στη θεωρία από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι και σήμερα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι εργοδότες υπέχουν την υποχρέωση καταβολής αποζημίωσης και κατά τη λύση των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου.
Πρόκειται για μια θέση που ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει τεθεί προς κρίση ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων, τουλάχιστον μετά την εμφάνιση της ανωτέρω νομολογίας του Δ.Ε.Ε. Αναμένεται έτσι ότι η νέα αυτή έκδοση της «Επιθεωρήσεως Εργατικού Δικαίου» θα συμβάλει καθοριστικά στη χάραξη σημαντικών νομολογιακών τομών.