Η κάθε του λέξη ένας λυγμός –

Τι είναι ποίηση; “Η ανακούφιση από το φόβο, μόλις η λέξη βγαίνει στο χαρτί και διαβάζεται, ότι δεν είσαι μόνη σ’ ένα αδειανό δωμάτιο, μιλώντας με τον εαυτό σου”. Όνειρα, παραισθήσεις, εικόνες, μνήμες, φαντάσματα και φαντασιώσεις είναι το ζυμάρι. Εσύ πλάθεις την πρώτη ύλη και φτιάχνεις λέξεις, λέξεις φθαρτές και τετριμμένες, που τις αναποδογυρίζεις και δίνεις νέο νόημα: το σοκ, η έκπληξη. Εσύ είσαι ‘κεί. για να ελευθερώσεις τη γλώσσα απ’ τη φθορά, για να ξαναδώσεις σχήμα και έκφραση στον κόσμο. Της μικρής, άπιαστης και φευγαλέας στιγμής. Του σώματος. Της φαντασίωσης. Της επιθυμίας. Για να προλάβεις να σώσεις αυτό που μόνο σώζεται και μόνο αξίζει να σωθεί: “πώς γέρνει το πουλί να πιει νερό στην πηγή, πώς θρυμματίζεται το ίχνος βήματος στην άμμο, πώς λάμπει το σκαθάρι μες στο κοκκινόχωμα, πώς μοσχοβολάει η γύρη μες στην ανεμώνα”. Το περιττό αλλά συνάμα απέριττο κάτι. Από της Λήθης τα δόντια.