Η Ψυχανάλυση σε καινούργιους δρόμους

Όπως θα φανεί σ’ όλο το βιβλίο, το σύστημα των θεωριών που βαθμιαία ανάπτυξε ο Freud έχει τέτοια συνοχή και συνέπειες, ώστε, όταν κάποιος περιχαρακωθεί σ’ αυτές, είναι δύσκολο να κάνει παρατηρήσεις ανεπηρέαστες από τη μέθοδο της σκέψης του. Μόνο αμφισβητώντας τα θεμέλια πάνω στα οποία το σύστημα αυτό έχει οικοδομηθεί μπορεί να έχει κάποιος μια καθαρότερη εικόνα όσον αφορά τις πηγές των λαθών που περιέχονται στις επί μέρους θεωρίες. Με κάθε ειλικρίνεια μπορώ να πω ότι θεωρώ τον εαυτό μου αρμόδιο να ασκήσει την κριτική που περιέχεται σ’ αυτό το βιβλίο, διότι συστηματικά εφάρμοζα τις θεωρίες του Φρόυντ για περισσότερο από δεκαπέντε χρόνια.

Οι επιφυλάξεις που έχουν πολλοί ψυχίατροι αλλά και μη ειδικοί απέναντι στην ορθόδοξη ψυχανάλυση, οφείλονται όχι μόνο σε συναισθηματικούς λόγους, όπως νομίζεται, αλλά και στον αμφισβητήσιμο χαρακτήρα πολλών θεωριών. Η πλήρης ανασκευή της ψυχανάλυσης στην οποία αυτοί οι κριτικοί συχνά καταλήγουν προκαλεί λύπη, διότι οδηγεί στην απόρριψη και του έγκυρου μαζί με το αμφίβολο και έτσι εμποδίζει την αναγνώριση αυτού που η ψυχανάλυση ουσιαστικά έχει να προσφέρει. Διαπίστωσα πως όσο περισσότερο έπαιρνα μια κριτική στάση απέναντι σε μια σειρά από ψυχαναλυτικές θεωρίες, τόσο πιο πολύ συνειδητοποιούσα την εποικοδομητική αξία των βασικών Φροϋδικών ανακαλύψεων και περισσότεροι δρόμοι ανοίγονταν μπροστά μου για την κατανόηση των ψυχολογικών προβλημάτων.

Έτσι ο σκοπός αυτού του βιβλίου δεν είναι να υποδείξει που χωλαίνει η ψυχανάλυση, αλλά, με την εξάλειψη των αμφισβητούμενων στοιχείων, να καταστήσει την ψυχανάλυση ικανή να αναπτυχθεί και να φτάσει στο ύψος των δυνατοτήτων της. Σαν αποτέλεσμα και των θεωρητικών παρατηρήσεων και της πείρας, πιστεύω πως η έκταση των προβλημάτων που μπορούν να κατανοηθούν διευρύνεται σημαντικά, αν απαγγιστρωθούμε από ορισμένες ιστορικά καθιερωμένες θεωρητικές αντιλήψεις και απορρίψουμε τις θεωρίες που στηρίζονται σ’ αυτές τις βάσεις. […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)