Η ζωή είν’ ωραία – (Το παρ’ ολίγο φονικό)

Το ’χα υποσχεθεί και στα παιδιά. Μικρά μεγάλα. Αυτά που βοηθήσανε τούτη την ιστορία τύπου Φράνκε Στάιν να τη γλιτώσω, να μην την κοπανήσω τα κρυφά κάνοντας ζούλα. Με τον φίλο μου τον Βελισσάριο κλέβοντας την τεχνολογία πάμε και βλέπουμ’ όπερες καλές παραγωγές, απ’ το Νιου-Γιορκ, που ’χουνε και κοντινά, θρονιασμένοι σε φίνα αίθουσα. Τι καλύτερο.