Ήμουν στη Λεγεώνα των Ξένων –

Ο Γκρεκ ο Έλληνας, κατατάσσεται στη Λεγεώνα των Ξένων το 1978 και σε λίγους μήνες βιώνει όλα όσα δε θα γνώριζε ποτέ σε μια συνηθισμένη στρατιωτική θητεία. Βιώνει τη μάχη και την αλληλεγγύη στο συμπολεμιστή, ενώ παράλληλα μαθαίνει να διακόπτει τον αρμό που συνδέει το συναίσθημα με τη σκέψη. Αντιλαμβάνεται πως η φήμη ότι στη Λεγεώνα των Ξένων καταφεύγουν μόνο οι τυχοδιώκτες, και τα καμένα χαρτιά της κοινωνίας είναι ένας αστικός μύθος τον οποίο η Λεγεώνα δε διαψεύδει, αλλά τον αφήνει να πλανάται, διότι πολλές φορές αυτή η δυσφήμιση την εξυπηρετεί προκειμένου να εμπνέει το φόβο στα μάτια και το μυαλό του εχθρού. Αντιλαμβάνεται όμως και κάτι άλλο. Τα σύμβολα, τα ρητά και οι στρατιωτικές τακτικές της Λεγεώνας των Ξένων, ομοιάζουν με τη νοοτροπία και τις στρατιωτικές τακτικές των αρχαίων ελληνικών στρατευμάτων. Σύμπτωση;
Μια δραματογραφία γροθιά στη μικροαστική αντίληψη.
Ένα βιβλίο μοναδικό στην ελληνική βιβλιογραφία.