Μετανεωτερικές επ-όψεις –

Η μετανεωτερικότητα ως όρος συνάντησε υποδοχή θετική, και ταυτόχρονα κριτική και πολεμική. Στη φιλοσοφία, τις κοινωνικές επιστήμες και τις τέχνες πληθώρα συγγραμμάτων ασχολούνται με την αιτιολογημένη ή αναιτιολόγητη εμφάνιση του όρου, με την οροθετημένη ιδιαιτερότητα του στο χωρο-χρονικό συνεχές της νεωτερικότητας ή τον ρηξικέλευθο χαρακτήρα του και τη συμβολή του στο πολιτισμικό ασυνεχές, με την πρωτοτυπία του ή την παιγνιώδη ανακύκληση ελλειπτικών υπεράφθονων “σημείων”, με την αναφορά του σε ορισμένα πεδία του πολιτισμού ή στο συνολικό κοινωνικό γίγνεσθαι. Όλα τα παραπάνω συμπαρασύρουν τις αντιλήψεις και τις πρακτικές για το χώρο κατοίκησης του ανθρώπου.

Το συλλογικό έργο “Μετανεωτερικές επ-όψεις” συγκεντρώνει μελέτες για τα φαινόμενα χώρου που αναδύονται την περίοδο της μετα(υπερ)νεωτερικότητας. Μεταδομιστικές απόψεις και σύγχρονες επιστημονικές αντιλήψεις για την αρχιτεκτονική και τη σχεδιαστική διαδικασία, μετασχηματισμοί των αστικών μορφωμάτων και του δημόσιου χώρου, αναλύσεις σύγχρονων παραδειγμάτων κτιρίων καθώς και η επανεξέταση του μετανεωτερικού αρχιτεκτονικού φαινομένου σε σχέση με τα πεδία της πολιτικής και της κουλτούρας συγκροτούν το περιεχόμενο του παρόντος έργου. Πρόθεση μας η διάνοιξη ενός κριτικού και δημιουργικού διαλόγου σχετικά με ζητήματα αρχιτεκτονικής και χώρου την περίοδο του ύστερου καπιταλισμού. Επ-όψεις με διαφορετικές αφετηρίες και προσανατολισμούς φιλοξενούνται και στεγάζονται εδώ για μία γόνιμη και εποικοδομητική αντιπαράθεση που θα έχει την “άνεση” να ξεδιπλωθεί μέσα στον χρόνο χωρίς να καθηλώνεται σε αποστειρωμένα συμβολο��οιημένους “χώρους”.


Περιεχόμενα:

– Κυριακή Τουκαλά, Εισαγωγή: “Μετανεωτερικές επ-όψεις”
– Ζήσης Κοτιώνης, “Προς τη διεύρυνση το πεδίου της αρχιτεκτονικής πρακτικής”
– Θοδωρής Ζαμενόπουλος, Κατερίνα Αλεξίου, “Η επιρροή της επιστήμης της πολυπλοκότητας στο σχεδιασμό: Θεωρητικά και μεθοδολογικά εργαλεία”.
– Κυριακή Τσουκαλά, “Πολυπλοκότητα και πληροφορία στη σύγχρονη αρχιτεκτονική: Τα όρια της ουδετεροποίησης του σημαίνοντος χώρου”.
– Χαρίκλεια Παντελίδου, “Σύγχρονος αστικός χώρος και υποκείμενο. Η περίπτωση των ‘Gated Communities'”
– Μαρία Ν. Δανιήλ, “‘Quasi-Public’ ή υβριδικοί χώροι. Μια πρώτη προσέγγιση”.
– Κέλλυ Παπαϊωάννου, “Η αναθεώρηση της ιστορίας και της αισθητικής μέσα από τις ‘μετανεωτερικές’ προσεγγίσεις της μνήμης. Η περίπτωση του εβραϊκού ‘ολοκαυτώματος'”.
– Σαράντης Ζαφειρόπουλος, “Ηχείου μνήμη αγχίνους. Ανάκληση αισθήσεων και ποθητών σχέσεων χώρων, ήχων, χρόνου και θυμικού στο Parco della Musica του Renzo στη Ρώμη”.
– “Η ‘πλάνη’ ως φορέας μεταδομιστικών εννοιών στο σύγχρονο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Η περίπτωση του Fondation Cartier στο Παρίσι”.
– Σωτήρης Μαρσέλος, “Το ψηλό κτίριο ως συμβολικό και οικολογικό κεφάλαιο της μετάπολης”
– Νικόλαος-Ίων Τερζόγλου, “Νεωτερικότητα και μετανεωτερικότητα: Δομή και αποδόμηση”.
– Κυριακή Τουκαλά, “Lacan και Vygotsky. Ο ‘κενός’ και ο ‘διαλογικός’ χώρος”.