Μεταξύ τικ και τακ… –

Μα πάνω ψηλά απ’ τη βουή, όπου οι κουρασμένες φτερούγες ξαποσταίνουν, κάποια μάτια βλέπουν. Και κάποια χέρια ξέρουν… Είναι ώρα να σταματήσει το ρολόι. Όταν η Λίζελ βλέπει την πόλη συνοφρυωμένη αποφασίζει πως είναι ώρα να σταματήσει το ρολόι και να δώσει ένα χέρι βοήθειας.

Καθώς η πόλη κοιμάται, η Λίζελ εκτελεί μικρές πράξεις καλοσύνης για να βρει ξανά η πόλη ανάσα χρώματος, ζωής και ευτυχίας.