Παιγνίδι ανοιχτό –

Άρχισα να ξανανεβαίνω το γκρεμό

Μεγάλο κάτοπτρο μέσα και γύρω μου στημένο
απλώνω χέρια μπας και πιάσω πουθενά
αλλά πώς πιάνεται κανείς απ’τους καθρέφτες;

Ρίχνω τα μάτια και με βλέπει ένα παιδί
σκύβω να πιάσω το σχοινί που μου πετά
τα χρόνια που του λείπω ξεδιπλώνουν

Κρεμιέμαι τότε πάνω απ΄το βυθό
γαντζώνομαι στη μια μεριά του φαραγγιού
λαχανιασμένος

Ακούγεται συρμός νερού
μέσα απ’τις πέτρες που ακουμπώ
τρίβω τις άκρες των δαχτύλων σε μια γούβα
και με το ένα χέρι μου βρεγμένο
πλένω τα μάτια