Σοχούμ –

Σοχούμ. Καύκασος. Αρχές του 20ού αιώνα. Ένας άντρας, μια γυναίκα. Αυτός την ερωτεύεται με την πρώτη ματιά, όταν την βλέπει καλάμια να μαζεύει κάτω από έναν ήλιο που καίει. Αυτή τον έρωτά του αποδέχεται. Παναΐλα και Λεόντης. Έρωτας ανείπωτος τους δένει, έρωτας που με έρωτα δεν μοιάζει. Σχεδόν κυνηγημένοι, με δυο μικρά παιδιά, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη γενέτειρα πατρίδα και τους αγαπημένους τους, αναζητώντας καταφύγιο στον τόπο που πατρίδα αποκαλούσαν. Πόνος, απελπισία, περιπλανήσεις και παραπλανήσεις παραμονεύουν στου πρόσφυγα το βήμα. Παλεύουν λυσσαλέα να υπάρξουν. Και τα καταφέρνουν. Μέσα από πίκρες και χαρές. Αποχωρίζονται και ανταμώνουν, συγκρούονται και φιλιώνουν. Ανυπότακτοι ενσωματώνονται. Βιώνουν τη ζωή με ένταση και πάθος. Μες στην ξενιτιά ψάχνουν να βρουν την πατρίδα τους. Και τη βρίσκουν.

Η ιστορία δυο ανθρώπων, μιας οικογένειας, μιας φυλής. Μια πορεία από το Σοχούμ, τη γενέθλια γη, προς την Ελλάδα, μια πατρίδα ξένη.

Ένα μυθιστόρημα εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία της οικογένειας της συγγραφέως, που
εξορίστηκε από το Σοχούμ της Ρωσίας στις αρχές του 20ού αιώνα και μετά από περιπλανήσεις και
περιπέτειες κατάφεραν να ριζώσουν στην Κατερίνη. Η γραφή έχει πολύ ελκυστικό, προσωπικό ύφος,
με ιδιότυπη σύνταξη και διαλόγους στη ποντιακή διάλεκτο. Η αφήγηση έχει ζωντάνια (την ενισχύει η
ποντική διάλεκτος στους διαλόγους) και συγκίνηση. Ένα βιβλίο που δεν θέλεις να αφήσεις από τα
χέρια σου.