Στο τέλος μιας προσημειωμένης μέρας –

Έτσι όπως ξεκουμπώνεται η γλώσσα
μετά από πολλή σιωπή
και γέρνεις να πεις μια Καλημέρα
όπως ένα τριαντάφυλλο που βιάζεται να κοπεί.
Και έτσι που θέλεις να κρατηθείς στη ζωή
και πιάνεσαι απ’ τον λαιμό μου
και με πνίγεις
αλλά είναι για την ημετέρα σωτηρία.
Δικαιολογίες πάντα υπάρχουν
στην επανάληψη των ημερών.
Έτη και έτη ανθούν τα τραύματά σου
έτη και έτη γδύνεις τη γλώσσα
και τα περιτυλίγεις.