Το Αγιομαρκάκι – Ο Γαβριήλ της αγάπης και οι Τίμιοι της χαράς

Τα γεγονότα είναι αληθινά πέρα για πέρα.
Τα σύναξα από πρώτο χέρι, πρώτο ευσέβεια, από πρώτη καλωσύνη και πρώτη πικράδα.
Μίλησα με ψυχές, που γνώρισαν τα πρόσωπα. Διασταύρωσα τις πληροφορίες στη Χίο, στην Αττική, στο Άγιον Όρος, όπου σκορπίστηκαν, σιτάρι και κριθάρι, οι κυνηγημένες ψυχές από τον Άγιο Μάρκο και τον Άγιο Στέφανο.
Κούρασα την ψυχή μου με την ευλάβεια, θέλοντας να νοιώσω τις ψυχές τους και τον γλυκύ τους πόνο.
Αν απ’ τον κόπο μου καρπίσουν η ευσέβεια και η μίμηση, άγιοι ταπεινοί κι ορφανοί του Πενθόδου, δεηθήτε υπέρ της ψυχής του δούλου του Θεού Γεωργίου, των γονέων αυτού Δημητρίου και Αργυρώς και των φίλων του Θεού Κωστή Βαγιανού και Γιάννη Ρε.
Γ.Δ.