Βίος … αβίωτος –

Tο έργο αυτό δεν είναι επιστημονικό πόνημα ούτε και αυστηρά λογοτεχνικό. Κινείται ανάμεσα στα απομνημονεύματα και την αυτοβιογραφία ως προσωπική μαρτυρία και χρονικό μιας εποχής. Τα πρόσωπα και τα γεγονότα είναι αληθινά. Φαντασία και μυθοπλασία δεν υφίσταται. Η πραγματικότητα παρουσιάζεται ρεαλιστικά. Η δραματικότητα στο βιβλίο αγγίζει στιγμές μεγαλείου. Απεικονίζεται η πραγματική ζωή, με τις ανατάσεις και τις πτώσεις της, τις χαρές και τις λύπες της, την καθημερινότητα, αλλά και την υπέρβαση των ανθρωπίνων ορίων.
Όλο το βιβλίο είναι ο βίος και η πολιτεία ενός φτωχού ανθρώπου. Ο οποίος παλεύει μια ζωή με την μοίρα του και αγωνίζεται για να επιβιώσει μέσα σε έναν άδικο και σκληρό κόσμο. Κομμάτι κι αυτός της εποποιίας του ελληνικού λαού. Των ανθρώπων της υπαίθρου, που έζησαν δεκαετίες κάτω από δυσβάστακτες συνθήκες φτώχειας και στερήσεων, με πολέμους, κατοχή και εμφύλιο.
Το βιβλίο είναι διατυπωμένο σε πρώτο ενικό πρόσωπο, έχει προσωπικό – εξομολογητικό χαρακτήρα. Ο ήρωας του βιβλίου αφηγείται τη ζωή του. Τις περιπέτειες του, από την παιδική του ηλικία μέχρι τα βαθειά του γεράματα. Στον Πρόλογο του βιβλίου αναφέρεται ότι ο ίδιος έδωσε την πρώτη ύλη στον συγγραφέα. Ο οποίος την διαμόρφωσε και την επεξεργάστηκε γλωσσικά, χωρίς προσθήκες στα πραγματικά περιστατικά.
Στην αφήγηση του ήρωα ενσωματώνονται, περικλείονται δύο ακόμα αφηγήσεις. Μία, που αφηγείται το χρονικό της ομηρείας ενός άλλου υπαρκτού προσώπου σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη ναζιστική Γερμανία. Η άλλη, αφηγείται την συμμετοχή του ενός άλλου γέροντα πια στις μάχες του εμφυλίου στο Βίτσι. Περιγράφει τη σύλληψή του ως αιχμαλώτου από τον Δημοκρατικό στρατό, την μεταγωγή του στην Αλβανία και την επταετή παραμονή του εκεί.
Ένα συναρπαστικό αφήγημα
Η τριλογία αυτή των περιπετειών, όπου κάθε αφήγηση συμπληρώνει και επεκτείνει τις δύο άλλες, κάνουν το βιβλίο «Βίος… αβίωτος» ένα πραγματικά συγκλονιστικό και συναρπαστικό αφήγημα. Οι εντόπιες περιπέτειες του κύριου αφηγητή, καθώς και αυτές στην αλλοδαπή των δύο άλλων (στη Γερμανία και Αλβανία), φορτίζουν δραματικά τον αναγνώστη, τόσο από τις κακοτυχίες που χτύπησαν αυτούς τους ανθρώπους, όσο και από το σθένος και την καρτερία με την οποία τις αντιμετώπισαν.
Ο κεντρικός ήρωας μέσα από προσωπικά βιώματα και αναμνήσεις, δίνει την δική του οπτική για την ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του, ιδίως για την περίοδο του πολέμου, της εθνικής αντίστασης, του εμφυλίου και του μετεμφυλιακού κράτους. Με τον δικό του αξιακό κανόνα ασκεί κριτική προς όλους, χωρίς φόβο. Συνολικά και οι τρεις δίνουν ένα μάθημα εγκαρτέρησης, ένα μήνυμα διαρκούς αγώνα του ανθρώπου για την κατανίκηση όλων των δυσκολιών της ζωής, ακόμη και με χιούμορ. Ασυνείδητα και οι τρεις τους γίνονται αντικείμενο θαυμασμού και εκτίμησης, ανάγονται σε πρότυπα βίου και αγωνιστικότητας.
Λόγω της φύσης του, το βιβλίο αποτελεί ένα μεταλλείο λαογραφικής ύλης. Διασώζονται πολλά στοιχεία, σχετικά με τα επαγγέλματα και τις συνήθειες του οικιακού, αγροτικού και ποιμενικού βίου, με τα ήθη, τα έθιμα, τις γιορτές, τα πανηγύρια, αλλά και πολλές άλλες εκδηλώσεις της προσωπικής και συλλογικής ζωής της επαρχίας Γορτυνίας. Εκτός από πηγή λαογραφικού υλικού, το βιβλίο είναι λεξικό της γορτυνιακής γλώσσας – ιδιώματος. Οι άγνωστες ή ιδιωματικές λέξεις του βιβλίου εξηγούνται από τον συγγραφέα σε υποσελίδιες σημειώσεις, ώστε τίποτε να μην μείνει ακατάληπτο και να μπορούν όλοι να το απολαύσουν.